Kleurgecodeerde Symptomen

Voordat bacteriën werden ontdekt, in de 19e eeuw, begrepen mensen de ware oorzaken van infecties en ziekten niet. Ziekten werden vaak toegeschreven aan "slechte lucht" (miasma), goddelijke straf of onevenwichtigheden in lichaamssappen. In 1857 deed de Franse wetenschapper Louis Pasteur baanbrekende bijdragen door aan te tonen dat micro-organismen, waaronder bacteriën, verantwoordelijk waren voor fermentatie en bederf. Dit leidde tot de realisatie dat bacteriën infecties bij mensen konden veroorzaken. Rond dezelfde tijd ontwikkelde de Duitse arts Robert Koch methoden om specifieke bacteriën te isoleren en te identificeren, waardoor ze verder werden gelinkt aan ziekten zoals tuberculose en cholera. Hun werk revolutioneerde de geneeskunde en baande de weg voor de moderne microbiologie.

De ontdekking van antibiotica, met name penicilline door Alexander Fleming in 1928, bracht een diepgaande transformatie teweeg in de geneeskunde en de volksgezondheid. Voordat antibiotica bestonden, waren infecties die nu te behandelen zijn vaak dodelijk, waardoor hoge sterftecijfers ontstonden. Met de komst van deze levensreddende medicijnen in de jaren 1940 werd de behandeling van bacteriële infecties veel effectiever, waardoor de sterftecijfers drastisch werden verlaagd en de levensverwachting aanzienlijk toenam. 

Intussen zorgde de Industriële Revolutie, die aan het einde van de 18e eeuw begon en in de 19e eeuw versnelde, voor snelle vooruitgang in technologie, transport en fabricage, wat de economieën en samenlevingen vormgaf. Innovaties in de geneeskunde, zoals de ontwikkeling van vaccins en antibiotica, werden mogelijk gemaakt door de industriële vooruitgang in wetenschap en technologie. 

Deze ontwikkelingen verbeterden niet alleen de kwaliteit van het leven, maar leidden ook tot bevolkingsgroei, urbanisatie en de uitbreiding van de gezondheidszorgsystemen, wat hielp om de wereldwijde levensstandaard te verhogen en de levensverwachting in de 20e eeuw te verlengen.

In de decennia na de ontdekking van penicilline verwelkomden artsen en het publiek het als een "wondermedicijn" dat een breed scala aan bacteriële infecties kon genezen en talloze levens kon redden. Deze revolutionaire behandeling zorgde voor brede optimisme, maar het leidde ook tot een gevaarlijk overmatig gebruik van antibiotica. 

Art sen, die geld wilden verdienen, begonnen penicilline in de jaren 1930 te marketingen en voorschrijven. Meer antibiotica werden ontwikkeld en gebruikt om andere infecties te behandelen, soms onnodig of voor virale infecties, die antibiotica niet kunnen behandelen. Naarmate de medicijnen vaker werden gebruikt, pasten bacteriën, virussen, parasieten, insecten en schimmels zich aan, waardoor ze overlevingsmechanismen ontwikkelden om te overleven en zich te vermenigvuldigen in aanwezigheid van deze behandelingen. Dit leidde tot de opkomst van "superbugs"—bacteriën die resistent zijn tegen meerdere antibiotica. 

Het misbruik en de overvoorschrijving van antibiotica werden een wereldwijd probleem, en nu, decennia later, hebben deze resistente pathogenen een gevaarlijke en snel verspreidende troepenmacht gecreëerd. Men schat dat tegen 2050 antimicrobiële resistentie meer dan 10 miljoen doden per jaar kan veroorzaken, waardoor het kanker als een van de belangrijkste doodsoorzaken wereldwijd overtreft. De medicijnen die ooit miljoenen levens reddden, dragen nu bij aan een escalerend volksgezondheidsprobleem, omdat pathogenen sneller evolueren dan nieuwe antibiotica kunnen worden ontwikkeld.